Anneme Mektup → Bölüm 1
Gönderen Tatli52337
Sevgili anneciğim,
Sana mektup yazmayalı çok uzun zaman oldu. Ben iyiyim, Elsie iyi, hepimiz iyiyiz. Bunu sana nasıl olduğumuzu anlatmak ve hislerimizi belirtmek için yazmıyorum, kusura bakma. Sadece sana bir şey anlatmak istedim. Hepsi bu.
Pekala, nasıl desem?.. Bu aralar çok sık ziyaret ettiğim bir igloo sokağı var. Her pencerede mis kokulu çiçekler falan. Şirin bir yer. Onunla orada ilk kez karşılaştım.
Yine o sokağı ziyaret ediyordum. Bir köşeye geçip kitabımı çıkardım. Sessizce okumaya başladım. Daha on dakika bile olmamıştı ki zayıf bir kıkırdama sesi duydum. Kafamı kaldırıp baktığımda karşı igloonun perdeleri sallandı. Kitabıma geri dönüyor gibi yaptım ve perdelerin açılmasını bekledim. Bir süre bir oyun gibi devam etti bu. Ben onu bekledim, kitap okuyor gibi yaptım; o beni izledi, kafamı kaldırıma saklandı. Onunla göz göze gelmeyi başarmam uzun bir zamanımı aldı. İşte o zaman onu inceleme fırsatı buldum.
Kahverengi, hafif sarıya kaçan saçları omzuna doğru dalgalanarak iniyordu. Üzerinde pijamaya benzeyen pembe bir bluz vardı. Bana utangaç bir şekilde gülümsedi.
Hiç konuşacak gibi görünmüyordu o yüzden ilk adımı ben attım.
-Merhaba.
-M-Merhaba...
Yine aramızda garip bir sessizlik oldu. Bu kızın çok garip olduğunu düşünmeye başlıyordum. O sırada adeta fısıltı gibi bir sesle,
-A-Adın ne?...
Dedi. Birazcık şaşırmış gözükmüş olmalıyım ki tedirgin oldu.
-E-Eğer söylemek is-istemiyorsan problem değil. Aniden sorduğum için özür dilerim. Tabi ben bir yabancıyım, niye söyleyesin ki? Çok garibim değil mi? Ben-
-Adım Ethan. Ya senin?
-A-Ah! Şey ben Petunia...
İşte o günden itibaren o sokağa daha sık gitmeye başladım. Her gün o, beni aynı pencerenin önünde bekliyordu. Hep konuştuk, sohbet ettik. Tatlı bir kızdı. Biraz utangaç ama aynı zamanda enerjikti. Iyi bir espri anlayışı vardı. Yine de neden hep aynı odada, aynı pencerenin önünde beni bekliyordu? İşte bu benim garibime gidiyordu. Sormadan da edemedim. Cevabı ise beni şok etmişti.
-Benim omzumdan aşağısı felç, hareket edemiyorum. Bu yüzden odamdan dışarıdakileri izlemeyi seviyorum...
~ İşte, yeni hikayenin ilk bölümü! Umarım beğenirsiniz! ^-^~
Sana mektup yazmayalı çok uzun zaman oldu. Ben iyiyim, Elsie iyi, hepimiz iyiyiz. Bunu sana nasıl olduğumuzu anlatmak ve hislerimizi belirtmek için yazmıyorum, kusura bakma. Sadece sana bir şey anlatmak istedim. Hepsi bu.
Pekala, nasıl desem?.. Bu aralar çok sık ziyaret ettiğim bir igloo sokağı var. Her pencerede mis kokulu çiçekler falan. Şirin bir yer. Onunla orada ilk kez karşılaştım.
Yine o sokağı ziyaret ediyordum. Bir köşeye geçip kitabımı çıkardım. Sessizce okumaya başladım. Daha on dakika bile olmamıştı ki zayıf bir kıkırdama sesi duydum. Kafamı kaldırıp baktığımda karşı igloonun perdeleri sallandı. Kitabıma geri dönüyor gibi yaptım ve perdelerin açılmasını bekledim. Bir süre bir oyun gibi devam etti bu. Ben onu bekledim, kitap okuyor gibi yaptım; o beni izledi, kafamı kaldırıma saklandı. Onunla göz göze gelmeyi başarmam uzun bir zamanımı aldı. İşte o zaman onu inceleme fırsatı buldum.
Kahverengi, hafif sarıya kaçan saçları omzuna doğru dalgalanarak iniyordu. Üzerinde pijamaya benzeyen pembe bir bluz vardı. Bana utangaç bir şekilde gülümsedi.
Hiç konuşacak gibi görünmüyordu o yüzden ilk adımı ben attım.
-Merhaba.
-M-Merhaba...
Yine aramızda garip bir sessizlik oldu. Bu kızın çok garip olduğunu düşünmeye başlıyordum. O sırada adeta fısıltı gibi bir sesle,
-A-Adın ne?...
Dedi. Birazcık şaşırmış gözükmüş olmalıyım ki tedirgin oldu.
-E-Eğer söylemek is-istemiyorsan problem değil. Aniden sorduğum için özür dilerim. Tabi ben bir yabancıyım, niye söyleyesin ki? Çok garibim değil mi? Ben-
-Adım Ethan. Ya senin?
-A-Ah! Şey ben Petunia...
İşte o günden itibaren o sokağa daha sık gitmeye başladım. Her gün o, beni aynı pencerenin önünde bekliyordu. Hep konuştuk, sohbet ettik. Tatlı bir kızdı. Biraz utangaç ama aynı zamanda enerjikti. Iyi bir espri anlayışı vardı. Yine de neden hep aynı odada, aynı pencerenin önünde beni bekliyordu? İşte bu benim garibime gidiyordu. Sormadan da edemedim. Cevabı ise beni şok etmişti.
-Benim omzumdan aşağısı felç, hareket edemiyorum. Bu yüzden odamdan dışarıdakileri izlemeyi seviyorum...
~ İşte, yeni hikayenin ilk bölümü! Umarım beğenirsiniz! ^-^~
0 yorum: